Ben van Olffen: ‘Wij stáán voor de belangen van het amateurvoetbal’

Ben van Olffen (60) is de nieuwe voorzitter van de Belangenorganisatie Amateur Voetbalverenigingen (BAV). In zijn eerste interview stelt hij zich voor en overhandigt hij zijn geloofsbrieven over de stand van de eigen organisatie en die van het amateurvoetbal. ‘Ik hoop dat de amateurvereniging in de toekomst een nóg sterkere positie inneemt in onze maatschappij.’

Tijdens de zoektocht naar een nieuwe voorzitter voor de BAV gingen de gedachten al vrij snel naar Ben van Olffen. Bestuurders van de belangenorganisatie kenden hem van zijn optredens tijdens vergaderingen in Zeist, waar hij zich als een vurig pleitbezorger voor de belangen van het amateurvoetbal manifesteerde. Hij haalde onder andere het landelijke nieuws toen hij vraagtekens plaatste bij de 200.000 euro die de amateurtak moest bijdragen aan de verkiezingscampagne van Michael van Praag voor het voorzitterschap van de wereldvoetbalbond FIFA.

Uw optredens bij de KNVB hebben blijkbaar indruk gemaakt.
‘Binnen de KNVB was ik geregeld woordvoerder in de algemene vergadering. En als ik dan iets vind dan houd ik me daar ook aan vast. Je moet wel achter de groep staan die je vertegenwoordigt, maar je moet ook een scheiding maken tussen de inhoud en de persoonlijke relatie die je met iemand hebt. In het geval met Van Praag had ik geen bezwaar tegen zijn persoon, maar wel tegen de 200.000 euro die wij als amateurvoetbal moesten betalen voor zijn campagne. Dat was net in een periode dat de amateurtak in zwaar financieel weer verkeerde en het betaalde voetbal ons kapittelde, omdat het bij ons zo’n puinhoop zou zijn. Maar we moesten wel opeens 2 ton betalen. Dat zijn van die momenten dat je tegenover elkaar staat, maar dat hebben we wél op een nette manier gedaan.’

Wie is Ben van Olffen?
‘Ik ben verbonden met het voetbal, heb zelf altijd gespeeld bij Tholense Boys tot aan het eerste elftal toe. Na mijn carrière ben ik via de vereniging in de activiteiten bij de KNVB gerold. Ik ben altijd in Tholen (Zeeland) woonachtig geweest en ben ook verknocht aan deze omgeving. Ik vind het heerlijk om weg te gaan, maar net zo lekker om weer terug te komen en het zoute water te ruiken. Ik vind het mooi als bestuurder op groter schaalniveau iets van voetbal te vinden. Ik heb veel functies vervuld om de belangen van het amateurvoetbal te behartigen. In de tijd van de afdelingen was ik clusterafgevaardigde. Ik ben vanuit district Zuid I afgevaardigde geweest in de algemene vergadering amateurvoetbal en de Bondsvergadering bij de KNVB. Ook was ik voorzitter van de Kamer Reglement en Tuchtzaken en vice-voorzitter van het algemeen voetbalparlement. Ik zat ook als voorzitter in de vertrouwenscommissie voor de benoeming van de raad van toezicht voor het amateurvoetbal.
Voor bestuurswerk binnen een vereniging heb ik niet het juiste karakter, hoewel ik veel respect heb voor mensen die dat wel kunnen. Ik beleef alleen niet veel plezier aan discussies met klagende ouders die vinden dat hun zoon te weinig speeltijd krijgt.’

‘Waarom moet een club in de kelder van het amateurvoetbal een dure trainer hebben?’

Wat is de positie van het amateurvoetbal op dit moment?
‘Er is een wijziging geweest in de maatschappij waardoor alles individualistischer is geworden. Daardoor is de betrokkenheid bij een vereniging minder geworden. Je ziet dat kinderen op jongere leeftijd op voetbal gaan, maar er ook eerder mee stoppen omdat er in deze tijd meer mogelijkheden zijn. In relatie tot de KNVB zie je dat de betrokkenheid ook minder is geworden, daar heeft de voetbalbond wellicht zelf ook voor gezorgd. Achteraf is dat goed geweest, denk ik. Er werd altijd veel door vrijwilligers gedaan, nu heeft de KNVB meer activiteiten naar zich toegetrokken. Verandering zie je ook door de verhoging van de pensioenleeftijd. Eerder beëindigden mensen hun werkzame leven soms met 60 jaar, nu moeten ze doorwerken tot 67. Dan is er minder tijd en minder zin voor vrijwilligerswerk.’

Welke rol speelt de BAV in die veranderende wereld van het amateurvoetbal?
‘Er zijn voldoende uitdagingen. Laat ik er een aantal noemen. Een vriend van mij schreef onlangs een column in de krant over de vele fusies en de impact die die hebben op de beleving van mensen en het voetbal zelf. Als in Tholen 80 procent van de voetbalclubs verdwijnt door samensmeltingen, blijven er twee verenigingen over. Stel je voor dat dat landelijk gaat gebeuren? Wat voor competitie houd je dan nog over? Dat is bijna niet te organiseren. Al is het maar de helft van de verenigingen die zou verdwijnen, dan ben je snel klaar met de voetbalpiramide.
Tevens zie je dat verenigingen en haar bestuurders de laatste jaren te maken hebben gekregen met steeds meer regelgeving, bijvoorbeeld op het gebied van milieu of de drank- en horecawet. Kan dat niet wat minder? Onlangs was er een club die een boete kreeg, omdat ze alcohol zouden hebben geschonken aan iemand die nog geen 18 jaar was. Het was zelfs een activiteit die buiten de eigen kantine plaatsvond. Die vereniging heeft er weer een hoop werk aan en wordt gedreigd met allerlei zware sancties.
Op een van mijn laatste vergaderingen bij de KNVB heb ik ook betoogd om eens naar het systeem van de trainerslicenties te kijken. Waarom moet een kleine club in de kelder van het amateurvoetbal een dure trainer hebben? Zou het niet veel beter zijn een goede jeugdtrainer aan te stellen en bij het eerste elftal een begeleider te hebben? Laat zo’n vereniging daar zelf een beslissing over nemen.’

‘Het zou goed zijn om in besturen meer diversiteit te zien. Ook bij ons in de organisatie.’

Het wordt steeds moeilijker voor die voetbalbestuurder?
‘Ja. Al die extra taken komen op hen af, je ziet dat tevens in het onderwijs. Je bent als voetbalclub ook een soort opvangplek voor kinderen geworden. Als het is afgelast zeggen ouders er meteen bij: maar jullie organiseren toch wel iets anders? De overheid verwacht ook steeds meer van de vereniging, omdat daar een belangrijke rol wordt gespeeld in de integratie. Het is wel een van de weinige plekken in de samenleving waar een gemêleerd gezelschap samenkomt.’

Aan de ene kant neemt de druk op de voetbalbestuurder toe, maar aan de andere kant is het steeds lastiger bestuurders te vinden?
‘Er kan natuurlijk een keerpunt komen. Het moet wel leuk blijven. Bestuurders doen hun werk voor een groot deel omdat ze iets terug willen doen voor de maatschappij, maar ze doen het óók om er plezier aan te beleven. In onze huidige samenleving is iedereen mondiger geworden: bestuurders, leden, ouders. Die toename van druk ontneemt mij ook weleens de aardigheid van het werk. Je merkt dat er steeds minder mensen bereid zijn om toe te treden tot een bestuur.’

Op welke manier kan de BAV deze voetbalbestuurders helpen?
‘Om ze hulp te bieden bij veel van bovengenoemde zaken. Wij zijn hun spreekbuis om de belangen van het amateurvoetbal te behartigen en de verenigingen te ondersteunen. Maar ook onze eigen organisatie moet mee met de veranderende tijd. Ik vind het noodzakelijk om als BAV veel persoonlijke contacten te hebben. Onze districtsvertegenwoordigers spelen daar een heel belangrijke rol in, zij zijn de voelsprieten van onze organisatie. Daar moeten we in investeren. Hoe meer mensen ons daarbij willen helpen, hoe beter het is. Laat het een oproep van mij aan hen zijn die dit nu lezen. Het is ontzettend leuk werk. En ik kan me voorstellen dat bestuurders niet een hele week bezig willen zijn, maar wel zo nu en dan. Dan kunnen ze bij ons terecht en praten ze ook mee over voetbal in een groter perspectief.
Ook moeten we als BAV een manier vinden om meningen van onze achterban te peilen. De KNVB doet dat door allerlei panels, ik ben benieuwd op wat voor een manier zij werken. Misschien moeten wij ook vaker een raadpleging doen bij onze bijna 1.700 leden, want hoe komen wij anders aan onze opvattingen?
Ook vind ik dat wij, maar ook andere bestuursorganisatie, moeten kijken naar de diversiteit. Vaak zijn besturen samengesteld uit mannen op hogere leeftijd die hun sporen hebben verdiend, maar de wereld is wel veranderd. Kijk naar de toename van het vrouwenvoetbal of naar de diverse culturen die er bij een amateurclub zijn. Die afspiegeling wil ik graag ook terugzien in een bestuur. Je ziet dat het goed is om vrouwen in je bestuur te hebben. Die brengen iets anders met zich mee wat alleen maar positief is. Zij voegen iets toe.’

‘Bestuurders die zich willen inzetten voor het voetbal, zijn welkom bij de BAV. Het is echt leuk werk.’

De maximale zittingstermijn voor een voorzitter bij de BAV is twaalf jaar. Hoe ziet het amateurvoetbal er in 2029 uit?
‘Ik hoop dat de voetbalverenigingen een nóg sterkere positie innemen in de maatschappij en dat er vanuit de overheid meer steun voor ons is. Ik las laatst weer een column van dezelfde vriend van mij. Hij had het over de komende gemeenteraadsverkiezingen en wat de politiek voor de sport gaat doen. Dat de vereniging veel meer een ontmoetingsplaats is geworden voor alle lagen van de samenleving. Bij ons in het stadje zat de kinderopvang op het sportterrein. Nu is er een eigen gebouw voor ze. Waarom dat geld in stenen stoppen, terwijl er al een mooie accommodatie is?
Een van de mooiste omschrijving van “ons” amateurvoetbal heeft wijlen Jeu Sprengers gegeven. “Voetbal is het grootste gezinsvervangende tehuis van Nederland”, zei hij. En daar ben ik het grondig mee eens. Laten we daar met z’n allen in investeren. En wij als BAV zullen al die verenigingen en bestuurders daarbij helpen. Daar staan we voor.’ ′