Pier Eringa: ‘Er is nog een wereld te winnen voor de KNVB’

Pier Eringa is voorzitter van de Raad van Toezicht van de sectie amateurvoetbal van de KNVB. Hij pleit voor minder regelgeving, want veel verenigingen hebben hun zaken gewoon goed voor elkaar. ‘Mijn zoontje maakte als tienjarige de overstap van Victoria Boys naar CSV Apeldoorn. Hoeveel bureaucratie dat met zich meebrengt! Als je niet oppast kweek je regelgeving-radicalisten.’

Pier Eringa heeft zijn carrière aardig op de rails. Een flauwe woordspeling, maar niet minder waar. Zijn cv ziet er glanzend uit. Commissaris van politie, regio-directeur en directeur veiligheid Nederlandse Spoorwegen, gemeente-secretaris in Nijmegen, voorzitter Raad van Bestuur Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht en per 1 april van dit jaar president-directeur Pro-Rail.

Oog van de storm
In zijn ‘vrije tijd’ is hij als vrijwilliger onder andere voorzitter van de Raad van Toezicht van de amateursectie van de KNVB en in die hoedanigheid ook vicevoorzitter van het bondsbestuur. Een overeenkomst in al zijn banen is dat Eringa het leuk vindt werkzaam te zijn in het oog van de storm. ‘Directeur van een blikfabriek is een machtig interessante baan, maar ik wil dáár werken waarover gesproken wordt op verjaardagen en bij koffieautomaten. Politie, gezondheidszorg, spoor en voetbal. Iedereen heeft er een mening over. Heerlijk.’

Bij zijn laatste zes laatste banen heeft hij nooit hoeven te solliciteren. Van tijd tot tijd steekt er een headhunter zijn neus om de hoek met de vraag of hij zin heeft een kop koffie te drinken. ‘Dan weet ik dat ze met iets leuks komen. Elke vier tot vijf jaar overkomt me dat, want na een jaar of vijf denk ik: nou staat het wel. En altijd op dat moment komen de headhunters. Zo is het bij de KNVB ook gegaan. De voetbalbond wilde een nieuwe structuur en zocht iemand die affiniteit met voetbal heeft, maar die eveneens zijn sporen buiten het voetbal heeft verdiend.’

Zelf is Eringa geen voetballer. ‘Ik heb als Fries vroeger gekaatst, gevolleybald en aan rugby gedaan. Maar mijn beide zonen zijn lid van een voetbalclub. Eén bij CSV Apeldoorn en de ander bij Vitesse. De combinatie amateur-betaald voetbal is daarmee in huize Eringa verankerd. Zelf fitness, fiets en loop ik hard, omdat het in mijn beroep lastig is aan teamsport te doen.’
Aandachtspunten bij de KNVB zijn volgens hem: een financieel gezonde bond, een soepele samenwerking tussen betaald- en amateurvoetbal, veiligheid op de velden en de ontwikkeling van vrouwenvoetbal. Hoe staat het daarmee?

Boekhouding
Eringa: ‘Zowel als directeur bij het Albert Schweitzer ziekenhuis als president-commissaris bij Pro Rail spelen financiën een voorname en soms dominerende rol. Bij de amateursectie van de KNVB zijn we dat ook tegen gekomen. Ik heb daar wel een uitgesproken mening over. Het kan niet de bedoeling zijn dat een ziekenhuis, een trein-onderneming of een voetbalbond als doel heeft zoveel mogelijk geld op de bank te hebben. Maar financiën moeten wel altijd beheersbaar zijn. Een gezonde huishouding is een belangrijke voorwaarde je boekhouding op orde te hebben. Aan het einde van het jaar wat extra geld op de bank maakt je minder kwetsbaar.’

‘Ook voor de KNVB is niet het primaire doel veel geld over te houden, maar een beetje vet op de botten kan geen kwaad. Op dit moment heeft de bond, nadat er bij de amateurs veel zorg over is geweest, de zaak weer voor elkaar. Kostenbeheersing is een andere pijler. We blijven kritisch kijken of we de organisatie nog efficiënter kunnen inrichten.’
Het afgelopen jaar werd bij de amateurs afgesloten met een winst van twee miljoen euro, mede dankzij de twee euro contributieverhoging per lid. De KNVB heeft al laten weten dat dat geld niet teruggestort wordt in de kassen van de clubs, maar zal worden aangewend om de dienstverlening te verbeteren.

Daartoe werden 7 december 30 mannen en vrouwen geïnstalleerd voor de nieuwe ledenraad. Zij worden de oren en ogen van Zeist. Maar 30 leden verdeeld over zo’n 2400 amateurclubs, dat lijkt een hels karwei. Eringa: ‘De bond is er voor de verenigingen, ze biedt ondersteuning en hulp. En soms moet ze streng zijn om zaken als competities en tuchtzaken ordelijk te laten verlopen.’

Niettemin ervaren veel verenigingen een grote afstand tussen bond en club. ‘Als clubs dat zo voelen, moeten we als KNVB daar iets aan doen. Misschien is de afstand tussen Zeist en de clubs niet te groot, maar is de zichtbaarheid en nabijheid van wat we doen niet aanwezig. Daarvoor heb je een arbeidsorganisatie nodig met mensen die dat kunnen. Daar wordt aan gewerkt. Het kan best dat bestuurders het gevoel hebben dat ze bij vragen niet adequaat worden geholpen. Het is daarbij van belang dat we goed in beeld hebben wat de clubs precies van ons willen. Dat moeten wij als bond niet voor ze invullen. Uiteraard moet de bond meer doen dan statuten en reglementen opstellen, of de competitie op de been houden. Maar als je niet weet wat de clubs willen, kun je het ook nooit goed doen.’

‘Veel verenigingen doen het goed. Dan denk ik: wat heeft een bond daar nog te zoeken?’

Eringa maakt hetzelfde mee bij Pro Rail, zegt hij. ‘We schieten soms door in de regelgeving. Kijk eerst eens naar welke spelregels functioneel zijn. Ik snap best dat er basisregels moeten zijn, maar de vraag is dan: kun je voor bepaalde verenigingen ook maatwerk verrichten? Mijn zoontje maakte als tienjarige de overstap van Victoria Boys naar CSV Apeldoorn. Hoeveel bureaucratie dat met zich meebrengt! Alsof hij een betaald voetballer was. Ik begrijp dat er regels zijn, maar anderzijds zul je met je tijd mee moeten. Meer nog dan nu, moet de KNVB leren maatwerk te leveren. Dat vinden we vaak moeilijk. Het geeft al snel het gevoel van precedentwerking. Er wordt de veilige weg gekozen. Een cultuur die je op veel plekken aantreft. Men houdt zich keurig aan de regels, maar de clubs krijgen dan niet het gevoel dat de KNVB met ze meedenkt. De regel is geen doel op zich, maar een middel. Ook bij Pro Rail hebben we daar moeite mee. Als je niet oppast kweek je regelgeving-radicalisten. Die moet je niet hebben. Zeker niet in een omgeving van sport, waar amateurs met plezier willen voetballen. Het is veelal een kwestie van geloofwaardigheid. Kun je uitleggen waarom je iets doet? Als je niet verder komt dan: we doen dat omdat een regel dat voorschrijft, ben je niet op de goede weg.’

Wel vindt Eringa dat er al heel veel goed gaat bij de amateurclubs zelf. ‘Ik zie dat nu bij mijn zoon. CSV Apeldoorn heeft de zaken uitstekend op een rijtje. Ouders hebben er een belangrijke rol, scheidsrechters worden opgeleid, etc. Ik denk dan: Wat heeft een bond bij zo’n club nog te zoeken? Daar loopt alles op rolletjes. Ik bezoek vaak clubs en deel er complimenten uit. Vinden de bestuurders prachtig.’

Andere manier van denken
Soms kan de KNVB volgens Eringa een club helpen met het aandragen van nieuwe ideeën. ‘Neem de grote aanwas van vrouwen en meisjes bij de KNVB. Stel dat een club in een gebied zit met veel voetbalverenigingen en het moeilijk heeft. Dan heb je de mogelijkheid samenwerking te zoeken met een club dicht in de buurt, of je gaat je meer richten op bepaalde onderdelen van het voetbal. Seniorenvoetbal op vrijdagavond of het vrouwenvoetbal. Waarom zouden, ik noem maar wat, wielrenners die zin hebben een keer te voetballen niet bij een voetbalclub terecht kunnen zonder dat ze een lidmaatschap hoeven af te sluiten? Daar is voor ons nog een wereld te winnen. Kun je buiten de voetballers om ook anderen bij je tak van sport betrekken. Misschien kun je met andere sportbonden overleggen om van elkaar te leren. Dat vraagt een andere manier van denken. Hou de drempel voor iedereen laag om tegen een bal te kunnen trappen.’

Uit hoofde van zijn functie als voorzitter van de Raad van Toezicht is hij ook een van de twee vice-voorzitters van het bondsbestuur. Stel dat Michael van Praag over enige tijd toch voorzitter van de UEFA wordt, moet de amateursectie dan op zoek naar een nieuwe voorzitter. Eringa: ‘Ik ben per 1 april van dit jaar aangetreden als president-directeur van Pro Rail. Daar heb ik de zaak al een beetje op de kop gezet. Voor nu zie ik nog voldoende uitdagingen bij ProRail en in mijn huidige rol bij de KNVB.’