FC Almere: ‘De vice-voorzitter handelde in drugs’

Herman Jansen was vijf jaar voorzitter van FC Almere toen hij besloot op te stappen. Hij zag hoe een internationale drugsdealer op kosten van de club naar Islamabad reisde, maakte een meesteroplichter mee die 32 duizend euro uit de kassa stal en moest lijdzaam toezien hoe de agressie onder zijn leden almaar toenam. ‘Ik wilde en kon hier niet meer de verantwoordelijkheid voor dragen.’

Wie het verhaal van Herman Jansen over zijn voorzitterschap van FC Almere heeft aangehoord, kan na afloop voldoende materiaal verzamelen om een spannende thriller te schrijven. ‘Wat ik hier heb meegemaakt is ongelooflijk’, zegt de afgetreden voorzitter in zijn royale vrijstaande huis in Almere. Hij begint met het merkwaardigste verhaal, ook om aan te tonen hoe moeilijk het tegenwoordig is een vereniging te leiden in een tijdsgeest waar oprechte vrijwilligers schaars zijn en consumenten-gedrag bepalend lijkt te worden.

‘We hebben een vice-voorzitter gehad die opeens in de grootste auto’s kwam voorrijden. Hij sponsorde van alles en nog wat en betaalde alles cash uit. Ik voelde dat er iets niet klopte en besloot de administratie van de club te bestuderen. Tot mijn grote verbazing vond ik rekeningen van tickets voor hem en zijn kompaan naar Islamabad in Pakistan. Op naam van FC Almere! Ik vroeg nog aan hem of hij een scoutingstrip had geregeld zonder ons in te lichten. Echt antwoord kreeg ik er nooit op. Totdat deze meneer in een hotelkamer in Abu Dhabi door de FBI werd opgepakt. Het syndicaat waarvan hij deel uitmaakte liep van Congo tot aan Australië. Hoe ik dat allemaal weet? Een kennis van mij werkt bij de FIOD en heeft me het hele rechtbankverslag laten lezen. De man zit nu in Almere-Binnen (de gevangenis, red.) en wij gewoon in Almere-Buiten, haha.’

‘Ik ben een bijtertje. Ik laat me niet zo gemakkelijk wegzetten. Maar eigenlijk was het vanaf het begin niet te doen. Ik ben erachter gekomen dat een verenigingsbestuur in deze tijd niet meer werkt.’

Het incident had nog plaats onder de vlag van sv Almere, de voorganger van FC Almere. Die club had een schuld van zes ton, waardoor een faillissement onafwendbaar leek. Jansen was een van de initiatiefnemers voor een doorstart. ‘Ik ben een bijtertje, ik laat me niet zo makkelijk wegzetten.’ Hij kreeg de nieuwe club van de grond en werd voorzitter. ‘Maar het was eigenlijk vanaf het begin niet te doen. Ik ben erachter gekomen dat een verenigingsstructuur in deze tijd niet meer werkt. Althans, niet hier. Een algemene ledenvergadering wilde ik in ieder geval niet, want dan beslissen allerlei mensen die geen verstand van zaken hebben over mijn positie. Dus richtten we een ledenraad op. Maar ook dat gaf eigenlijk alleen maar problemen. We konden geen beslissingen nemen, want er waren altijd wel mensen tegen. En waarom? Omdat ze de persoon niet aardig vonden.’

Jansen merkte al snel dat de bestuursfuncties en de posities in de ledenraad moeilijk vervuld konden worden. ‘We hadden eindelijk een kantinebaas aangesteld, een keurige, charmante meneer. Totdat bleek dat hij na een tijd 32 duizend euro uit de kas had ontvreemd. Toen ik het had laten onderzoeken zou het bestuur volgens de computer in de kassa op dinsdagmorgen achttien keer een meter bier hebben besteld en 58 broodjes kroket hebben gegeten. Later bleek ook dat de beoogde penningmeester een bkr-notering had. Vrijwilligers zijn er niet meer. Bij FC Almere konden we er haast niet een vinden en dat geldt voor de rest van de voetbalverenigingen in de stad ook. Mensen leven in een consumenten-cultuur. Leden willen voetballen en verder helemaal niets. Daarbij eisen ze ook nog dat de club alles maar voor ze regelt en als dat niet gebeurt dan weten ze je te vinden. Maar zelf een bijdrage leveren? Dat zit er gewoon niet meer in.’

‘Ik heb het gevoel dat ik geen verantwoordelijkheid meer kan nemen voor de daden van mijn leden. Ik wil niet voor mijn verantwoordelijkheid weglopen, maar ik kán er niets aan doen.’

Jansen pleit daarom voor een verandering in de organisatiestructuur. ‘Er gaat op jaarbasis zo’n half miljoen euro om bij veel voetbalverenigingen. Dan kan je toch niet met onbekwame mensen werken? Dat moet je op een professionele manier benaderen. Ik vind dat je alles beter in een stichting kunt gieten. Die kan gecontroleerd worden door een raad van toezicht en je stelt bestuursleden en een directeur aan die betaald worden. Het leiden van een voetbalverenging is zo complex geworden (FC Almere heeft 700 leden, red.) dat je organisatie daar wel tegen bestand moet zijn. Anders hopen de problemen zich maar op.’

De laatste weken is Jansen volop in het nieuws geweest. Zelfs de Duitse televisie heeft een reportage over hem gemaakt, nadat hij bekendmaakte te stoppen als voorzitter doordat een voetbalmoeder een kind van 11 jaar mishandelde. ‘Ik heb het gevoel dat ik geen verantwoordelijkheid meer kan nemen voor de daden van mijn leden. Een week na dit bewuste incident was het ook weer raak met een voetbalvader op een toernooi voor E’tjes in Monnickendam. Als eindverantwoordelijke word ik altijd genoemd bij dit soort voorvallen, dat wil ik niet meer. Ik wil niet voor mijn verantwoordelijkheid weglopen, maar ik kán er niets aan doen.’

‘Het geweld heeft allemaal met gedrag van de leden te maken. Die kijken in dit soort gevallen nooit naar zichzelf, maar altijd naar anderen. Het zit zo diep verweven in de cultuur die er is ontstaan. En let op mijn woorden: dit soort incidenten zullen niet meer ophouden.’

De uitbarstingen van geweld zijn een gevolg van zijn eerdere verhaal, zegt Jansen. ‘Het heeft allemaal met gedrag van de leden te maken. Die kijken in dit soort gevallen nooit naar zichzelf, maar altijd naar anderen. Het zit zo diep verweven in de cultuur die er is ontstaan. En let op mijn woorden: dit soort incidenten zullen niet meer ophouden. Ik heb het gevoel dat het, in ieder geval bij FC Almere, een bodemloze put is geworden. Alleen als er rigoureus wat gaat veranderen, kunnen we met z’n allen proberen het beter te maken. Maar met pappen en nathouden, zoals de KNVB nu ook doet, bereik je niets. Daar zijn de problemen te groot voor.’

Aan de KNVB heeft Jansen helemaal niets gehad, zegt hij stellig. ‘Ik ben weleens met ze in discussie geweest, maar zij stellen zich dan op als de monopolist die ze ook zijn. Dat past niet meer in deze tijd. Nu heeft de KNVB de noodlijn geopend, een belachelijk idee. Ze moeten juist preventief aanwezig zijn bij de wedstrijden die een hoog risico met zich meebrengen. Neem het incident bij sc Buitenboys. Mijn zoon speelt in die competitie en iedereen weet dat Nieuw Sloten voor problemen zorgt. Toen wij tegen ze speelden sloeg een van die vaders zijn eigen kind vol in het gezicht. Als je dat dus weet, waarom laat je zo’n elftal dan op zondagochtend 10 uur spelen, zonder veel publiek, zonder goede scheidsrechter en zonder KNVB-waarnemer? Er staat een peperdure receptie in Zeist en als wij een wedstrijdformulier vergeten in te vullen kunnen we meteen zestig euro betalen, maar bij de echt grote incidenten zijn ze niet aanwezig. Een bond die zoveel geld vraagt van haar leden, hoort er ook voor te zorgen dat kinderen in een beschermde omgeving kunnen voetballen.’

Jansen erkent dat hij zelf ook fouten heeft gemaakt bij FC Almere. ‘Ik heb het te ver laten komen, heb mensen te veel vertrouwd en ik had meer verstand moeten hebben van financiële zaken. Er was ook veel weerstand tegen mij in de club, omdat ik altijd mijn mening geef.’

Hij blijft verbonden aan zijn club, maar gaat zich richten op een nieuw project waarmee hij sponsorgeld wil binnenhalen om leden die het echt nodig hebben financieel te helpen. Hij wil benadrukken dat zijn werkzaamheden zijn ondergebracht in een stichting. ‘En níét in een vereniging.’