Interview Rob Mueller: ‘Het geweld is niet minder geworden’

SC Buitenboys-voorzitter Rob Mueller kijkt terug op een jaar waarin zijn club tegen wil en dank in het middelpunt van de belangstelling stond. De dood van Richard Nieuwenhuizen heeft nog steeds diepe sporen achterlaten, hoewel de Almeerse vereniging en haar bestuur een manier proberen te vinden om met de gebeurtenis om te gaan. Dat gaat met vallen en opstaan. ‘In het begin was er veel sympathie voor ons, je merkt dat dat nu kantelt.’

Als Rob Mueller straks in de omgeving van zijn gezin de feestdagen viert, zullen zijn gedachten ook afdwalen naar een jaar waarin alles veranderde. Voor hem, voor zijn club, voor zijn leden, voor het hele Nederlandse voetbal en nog het meest voor de nabestaanden van Richard Nieuwenhuizen. ‘Het is mega-zwaar geweest. Voor iedereen. Dan ben je een ervaren bestuurder van een gewone club in Almere en dan word je van het ene op het andere moment als vereniging wereldnieuws. Ik kende Richard, ik wist wie er dood ging. Ik ben destijds naar het ziekenhuis geweest en zondagnacht reden we in de auto terug in de wetenschap dat hij zou overlijden. In al het slechte zal ik ook denken aan de hoogtepunten die de gebeurtenis met zich hebben meegebracht. Er liepen 15 duizend mensen mee met de stille tocht voor Richard. De crematie was onwaarschijnlijk respectvol. Van de 900 jeugdleden van SC Buitenboys stonden er 800 langs de kant met een roos. Mijn twee eigen zoons stonden ook in de rij, dat vergeet je nooit meer. Marcel Oost (de vorige voorzitter, red.) en ik liepen voor de wagen uit en dan besef je je dus dat Richard achter je rijdt. Tijdens de crematie heb ik namens de club gesproken en we zijn naar de kroning van Willem-Alexander geweest. En de benefietwedstrijd was prachtig. Maar de pijn blijft, het verlies is groot. Het is duidelijk dat ik alles liever niet had meegemaakt. Ik denk dat je dit als bestuurder ook maar één keer aan kunt. Het vreet aan je.’

‘De steun gaat over naar opmerkingen zoals: daar heb je ze weer, die mensen van Buitenboys.’

Op 2 december was het een jaar geleden dat Richard Nieuwenhuizen werd gemolesteerd, met de dood als gevolg. Opnieuw stond de Almeerse vereniging in de aandacht, want iedereen wilde terugblikken. ‘Richard Nieuwenhuizen en SC Buitenboys zullen altijd verbonden aan elkaar blijven. Wie over tien jaar googled op ‘geweld’ en ‘voetbal’ komt bij ons uit’, weet Mueller, die met zijn vereniging probeert een weg te vinden om het donkere verleden te gebruiken voor een betere toekomst. ‘Het is nu belangrijk hoe SC Buitenboys hiermee omgaat. Hoe moeten we verder? Wij proberen daar op onze eigen manier uit te komen en dat gaat met vallen en opstaan. Bij binnenkomst op ons sportpark staat er nu een groot bord met regels die wij hanteren. We hebben elke dag dat er wordt gevoetbald toezichthouders rondlopen en hebben op ons shirt het logo van Zonder respect geen voetbal staan. In het begin was er een groot medeleven met ons, veel sympathie en steun. Je merkt dat dat nu kantelt. De steun gaat over naar opmerkingen zoals: daar heb je ze weer, die mensen van Buitenboys.’

‘Wij zijn als club nog aan het zoeken naar onze nieuwe identiteit. Aan de andere kant heb je de buitenwacht. Hoe gaan zij met ons om, hoe gaan zij met geweld om? Onlangs vond een jongen van een van onze tegenstanders het nodig via twitter kanker-Buitenboys te roepen. Ik accepteer dat dus niet meer.’

Mueller zegt dat hij en SC Buitenboys zullen blijven ageren tegen geweld op de voetbalvelden. ‘Wij vinden dat we daar als bestuur en kader van Buitenboys een mening over mogen hebben. Het probleem is dat wij worden gevolgd door alle media. Als er ergens iets is gebeurd bellen ze ons en vragen ze naar onze mening. Natuurlijk hebben wij die dan. Alleen zien we op de velden om ons heen dat clubs heel snel zijn overgegaan tot de orde van de dag, terwijl wij daar nog niet aan toe zijn. Ik merk het ook bij wedstrijden van mijn zoon die in het eerste elftal van de zondagafdeling speelt. Als hij een sliding maakt en hij is te laat, wijzen tegenstanders al heel snel demonstratief naar het logo van Zonder respect geen voetbal. Terwijl het daar helemaal niets mee te maken heeft. Het woord respect is wel naar aanleiding van de dood van ónze grensrechter op de Nederlandse voetbalvelden beland. Dat heeft niets te maken met een verkeerde sliding. Mijn zoon reageert er al helemaal niet op. In het begin wel. Nu is hij er klaar mee.’

‘Wij zijn als club nog aan het zoeken naar onze nieuwe identiteit. Aan de andere kant heb je de buitenwacht. Hoe gaan zij met ons om, hoe gaan zij met geweld om? Onlangs vond een jongen van een van onze tegenstanders het nodig via twitter kanker-Buitenboys te roepen. Ik accepteer dat dus niet meer. Daar doen we aangifte van. Dan zullen ze wel weer zeggen: daar héb je Buitenboys weer. Intern hebben we ook discussies gehad hoe we met de situatie moeten omgaan. Er zijn zelfs twee seniorenelftallen bij ons vertrokken, omdat ze klaar waren met het gezeur. Altijd maar weer tegenstanders die hén terechtwijzen over respect op het veld. Alsof het allemaal ónze schuld is.’