Renald Majoor

Renald Majoor, van slachtoffer naar boegbeeld en aanjager

Renald Majoor vertelde een jaar geleden dat hij misbruikt was als jeugdspeler van Vitesse. Mede doordat hij de drempel overstapte staat het onderwerp hoog op de agenda. Nu heeft Majoor stichting De Stilte Verbroken opgericht, waarmee hij andere slachtoffers wil ondersteunen. ‘Ik zie het als mijn missie dit aan te pakken.’

Renald Majoor rijdt nu het hele land door om zijn stichting De Stilte Verbroken op te tuigen. Als hij terugkeert van een afspraak leiden de laatste kilometers naar zijn huis in Wehl hem door de stilte van de Achterhoek. ‘Ik vind het heerlijk. De liefde voor mijn vrouw heeft mij hier gebracht, maar ik hoef er niet meer weg. Je komt hier tot rust, kunt je gedachten even verzetten.’
Rust is spaarzaam geworden in het leven van Majoor sinds hij in de Volkskrant vorig jaar zijn verhaal heeft verteld. Majoor werd als 12-jarige jeugdspeler van Vitesse misbruikt door een teamleider. De man – inmiddels overleden – wordt veroordeeld, maar de Arnhemse club wil er geen ruchtbaarheid aan geven.
De openheid van Majoor zorgt voor een doorbraak bij het taboe over misbruik in de sport. Er wordt een grootschalig onderzoek gedaan onder leiding van oud-minister Klaas de Vries, waaruit blijkt dat er een op de acht kinderen te maken heeft gekregen met misbruik in de sport.

‘Ik heb vaak gedacht dat ik de enige was, omdat ik andere verhalen nooit heb gehoord.’

Voor Majoor valt er een last van zijn schouders. ‘Het is me eenmaal overkomen, ik zie het nu als mijn missie om dit aan te pakken. Het is nu 1 op de 8, helemaal uitbannen gaat niet gebeuren, maar we moeten het wel verkleinen. Daar wil ik me voor inzetten. De drempel voor anderen om het te melden moet omlaag. Toen er in Engeland spelers naar buiten kwamen met hun verhaal over misbruik was dat voor mij de reden om het te vertellen. Je denkt vaak dat je de enige bent, omdat je andere verhalen nooit hoort. Maar op het moment dat er anderen naar buiten komen denk je: zie je wel, ik bén niet de enige. En nu het onderwerp op de agenda staat en er onderzoek naar is gedaan blijkt het hartstikke erg te zijn. Ik hoop dat de drempel voor anderen is verlaagd. Dát is ook een doel van mijn stichting, het onderwerp op de agenda houden. Ik zie mijzelf daarin als boegbeeld, als aanjager, als luis in de pels.’

Grote rol
De stichting De Stilte Verbroken van Majoor moet een grote rol krijgen in de plannen om misbruik in de sport aan te pakken. Hij is er – naast zijn baan als kok in Arnhem – druk mee. ‘Een stichting opzetten is niet zo moeilijk. Maar dan ga je kijken wat de stichting daadwerkelijk gaat doen. Dat is een zoektocht. Waarin wil je je gaan onderscheiden? We hebben daarover verschillende gesprekken gevoerd, onder andere met Marjan Olfers, Toon Gerbrands, Slachtofferhulp Nederland. Ik ben in alle uithoeken van het land inmiddels wel geweest om te praten over ons idee.’

Uiteindelijk blijkt dat preventie en nazorg de speerpunten zijn van De Stilte Verbroken. ‘Daar gaan we ons de komende jaren mee bezig houden, want dit heb je niet in een halfjaar voor elkaar.’ De stichting van Majoor heeft indrukwekkende steun. Gerbrands, Leo Beenhakker, Johan Derksen, Wilfred Genee en Humberto Tan zijn een aantal prominenten die hun steun hebben uitgesproken.

Majoor legt uit waarom preventie zo belangrijk is. ‘Wie nu een sportvereniging binnenloopt, ziet zoveel kinderen met volwassen samenkomen. De sportclub is een lustoord voor iemand die verkeerde bedoelingen heeft. Maar bij een vereniging staat nergens aangegeven wat je kunt doen als er sprake is van grensoverschrijdend gedrag. Wij pleiten bijvoorbeeld voor signaleringsborden bij clubs. Wanneer zich iets voordoet wat niet door de beugel kan, moeten mensen in ieder geval meteen weten hoe en waar ze dat kunnen melden. Het is ook vaak onduidelijk binnen een club waar je naartoe kunt. De ene vereniging heeft wel een vertrouwenspersoon, de andere niet. Wie vervolgens op de website van de vereniging naar de contactgegevens van zo’n vertrouwenspersoon zoekt, moet vaak eindeloos kijken waar die staan. Dat maakt het heel lastig.’

Majoor is samen met de KNVB en NOC*NSF in gesprek over een richtlijn, waarin De Stilte Verbroken een grote rol speelt. ‘Wij hebben een fluitje als logo. Kinderen moeten meteen de link kunnen leggen tussen het fluitje en waar het voor staat: oh, dat is verbonden aan De Stilte Verbroken van Renald Majoor, daar kunnen we terecht als er grensoverschrijdend gedrag plaatsvindt.’ Dat fluitje moet ook staan voor een veilige vereniging.’

Als de mensen contact met jullie opnemen, wat gebeurt er dan?
‘We hebben bewust geen telefoonnummer aan onze website gekoppeld. Er staat een contactformulier dat bezoekers kunnen invullen. Daarin kunnen ze zelf aangeven of ze willen worden terug gebeld. Als ze dat willen, horen we het verhaal aan. Ook kunnen wij als stichting snel schakelen en zijn de lijntjes kort. Op de achtergrond werken we met veel andere organisaties samen, zoals Slachtofferhulp Nederland, de zedenpolitie en juristen. Wij hebben een deskundig vangnet waarop we terug kunnen vallen. Wij gaan zelf geen dingen doen waar we geen verstand van hebben.’

In het rapport van Klaas de Vries staat ook dat voetbalbestuurders bij amateurclubs vaak geen zaak van een misbruikgeval willen maken, omdat ze bang zijn voor de gevolgen voor de vereniging.
‘Er is volgens mij gezegd dat het een vereniging zoveel geld kan kosten dat je de club misschien moet opdoeken. Dat zijn misschien terechte angsten, maar toch moeten we daar een oplossing voor vinden, zodat het wél normaal wordt dat dit soort zaken openbaar worden. Je ziet ook vaak dat clubs eerst in de ontkenning schieten: dat gebeurt bij ons niet! Maar het gebeurt bij 1 op de 8 kinderen dus ontkennen kán niet meer. Dat moet je ook niet willen als sportbestuurder. Wie gewoon transparant en eerlijk is, zal merken dat dat meer gewaardeerd wordt dan wanneer je verstoppertje aan het spelen bent en het na zoveel jaar alsnog naar buiten komt. Welwillende mensen kunnen echt wel helder nadenken. Die weten ook wel dat mensen met verkeerde bedoelingen zich willen manoeuvreren binnen een club. Op het moment dat je het in de doofpot gooit, is het veel erger. Ik denk dat je clubs moet complimenteren als ze er wél mee komen. Dan denken mensen: zie je wel , daar is het gebeurd maar ze zijn er wel eerlijk over en mee naar buiten gekomen. Naar die situatie moeten we toe.’

Moet de selectie voor vrijwilligers die met kinderen werken dan strenger worden?
‘Jazeker. We moeten alleen wel kijken hoe dat georganiseerd wordt. Een vertrouwenspersoon moet eigenlijk iemand zijn met een pedagogische achtergrond die signalen kan herkennen. Iemand die het echt in de vingers heeft. Er zou een cursus moeten komen waar elke sportvereniging een vertrouwenspersoon naar moet afvaardigen. Wellicht dat daar binnen een club over gestemd moet worden.’

‘Ik hoop dat de drempel voor anderen om naar buiten te komen is verlaagd. Dát is ook een doel van mijn stichting.’

De KNVB heeft de plannen voor de stichting ook omarmd?
‘Ze hebben aangegeven dat ze maatregelen willen nemen, ze vinden dat er echt wat moet gebeuren. In maart hebben wij een rondetafelgesprek gehad in het gebouw van de Tweede Kamer. Daar is het rapport besproken, hoogleraren en pedagogen hebben hun licht erover laten schijnen. Er zaten bestuurders vanuit de sportbonden, politici. Er was een hele middag aan gewijd om erover te praten. Daarvóór had ik nog een besloten bijeenkomst met een aantal slachtoffers. De KNVB heeft gezegd: we gaan nu iets doen. We zijn nu bezig met een pilot waar bewustwording bij kinderen en ouders centraal staat. Het idee is om het eerst in Eindhoven te organiseren en daarna staat in ieder geval ook Arnhem op het programma. Op die manier gaan we de samenwerking met de KNVB uitbreiden door heel Nederland.

We zijn naast de KNVB ook in gesprek met NOC*NSF, twee heel grote organisaties. De samenwerking is goed, hoewel het soms niet altijd zo vlot loopt als je zou willen. Wij zijn een heel snelle en wendbare stichting, maar omdat we met hen in gesprek zijn moeten we wachten totdat we daar een goed akkoord over hebben. We moeten ook niet té snel willen, zodat er misschien in de haast nog allerlei losse eindjes zijn. Het is typisch voor de besluitvorming in Nederland, maar daardoor is dit land ook zo goed georganiseerd, juist omdat je de tijd moet nemen om het goed met elkaar te bespreken.’

‘Clubs schieten heel vaak in de ontkenning: dat gebeurt bij ons niet!’

Dit tijdschrift valt op de mat bij heel veel voetbalbestuurders in Nederland. Wat kunnen ze doen als ze meer informatie willen?
‘Ze kunnen altijd contact met mij opnemen via de website destilteverbroken.nl Daar staat al veel informatie, maar als ze willen dat ik contact met ze opneem kunnen ze gewoon het formulier op de website invullen.’

Hoe gaat het met jou?
‘Het gaat goed. Ik heb geen spijt van mijn besluit om naar buiten te treden. Integendeel. Ik ben nu wel erg druk met de werkzaamheden voor de stichting. In mei hadden we de Nationale Sport Expo in de Johan Cruijff Arena. Daar hebben we workshops gegeven, kennis gemaakt met mensen die ons nog niet kenden en geprobeerd donateurs te werven. Dit is zo’n groot project dat je niet genoeg geld kunt hebben om dit op een goede manier op te zetten.’

Wie de stichting van Renald Majoor ook wil steunen kan naar destilteverbroken.nl. Daar staat alle informatie over donaties. Doneren kan op: IBAN NL 42 ABNA 024 874 3694.