Zondagvoetbal in Staphorst, mét een afspraak van 40 jaar oud

vv IJhorst is de zondagclub uit Staphorst. En dat levert zo nu en dan de nodige problemen op in het dorp. Toch gaat het de vereniging met 150 leden weer voor de wind. Alleen zit een 40 jaar durende afspraak met de gemeente soms in de weg.

Douchen na afloop van een wedstrijd of training kan bij vv IJhorst nog steeds. Maar dan moet er wel eerst een clubgenoot aan de knoppen draaien in het ketelhuis om het water op de juiste temperatuur te brengen. De technische installaties van de nieuwbakken zondag vierde klasser dateren nog van 1989 en zijn hopeloos verouderd. Geld voor vervanging,  geraamd op 60.000 euro, is er bij deze club met 150 leden en een omzet van 70.000 euro niet en de gemeente Staphorst, waartoe IJhorst behoort, houdt vast aan een overeenkomst die in 1989 werd gesloten en 40 jaar duurt. Notarieel werd destijds vastgelegd dat vv IJhorst in ruil voor een nieuw clubhuis met veld pas in 2029 weer om een subsidie mocht vragen.

De huidige jonge voorzitter Reinoud Haaijer (36) heeft onlangs nog contact gehad met de gemeente Staphorst, die nog wel bereid is de grasmat te verbeteren, maar voor vernieuwing van de installaties verwijst naar de overeenkomst van 26 jaar geleden. Haaijer: ‘Ons veld is door een dassenplaag danig aangetast en heeft verzorging nodig. Als de gemeente daarvoor ˇ 15.000 uit wil trekken is mooi, maar ik besteed dat geld liever aan een nieuwe verwarmingsinstallatie. En dan moet de verlichting langs het veld ook maar even wachten.’

vv IJhorst-voorzitter Reinoud Haaijer.

De verhouding van de zondagamateurs met de gemeente Staphorst, waar de zondagsrust zwaar weegt, is door de jaren heen een moeizame. Met als dieptepunt het jaar 1963. Vv IJhorst, opgericht in 1947 door boerenzoon Roelof Bakker in Het Bietengat, was een opslag­plaats voor voederbieten, speelde al jaren in de vijfde klasse van de KNVB toen de SGP in de gemeenteraad van Staphorst plots vragen ging stellen over het voetballen op zondag. De gemeente vaardigde vervolgens een voetbalverbod uit. Daar ontstond landelijk grote commotie over en de media doken boven op het verbod. Via een landelijke collecte en met ondersteuning van het Sportfonds en de provincie Overijssel ‘kocht’ vv IJhorst midden in het eigen dorp een stuk grond, waarop het een sportcomplex bouwde. Daardoor beschikte het dorp over twee complexen. Eentje waarop doordeweeks mocht worden getraind, maar zondags niet gevoetbald en eentje die elke dag van de week beschikbaar was.

Zeuren
Medio jaren 80 wilde de gemeente Staphorst woningen bouwen in IJhorst. Het eigen terrein van vv IJhorst was daarbij onontbeerlijk. Er werd geruild. De gemeente kreeg de grond van de club, de club kreeg het oude sportcomplex inclusief nieuw clubgebouw in eigendom. Met de afspraak dat de voetbalclub veertig jaar lang niet meer om geld mocht zeuren. Van die overeenkomst heeft de club nu veel last, want behalve de warm waterinstallatie zou verlichting langs het veld ook een welkome aanwinst zijn. Haaijer, in het dagelijks leven rentmeester bij Staatsbosbeheer, kent de geschiedenis, maar wil er niet te lang bij stil staan. Zijn club is na enkele moeizame jaren aan het opkrabbelen.  Vier jaar geleden waren nog maar negen spelers beschikbaar voor het eerste seniorenteam, nu telt vv IJhorst weer vier seniorenteams. Die luxe kenden de IJhorsters lange tijd niet en met slechts een speelveld en een oefenterreintje is het woekeren met de ruimte. Haaijer: ‘We overwegen niet om een kunstgrasveld aan te laten leggen. Zodra hier kunstgras komt, stop ik. Kunstgras past niet bij een club als de onze. Ik voetbal zelf in het vierde team en wil er nog weleens een sliding uitgooien. Kunstgrasveld is aan mij niet besteed.’

‘Alle vijf bestuursleden zijn nog als speler actief. We vergaderen ook niet elke week. Een keer in de vijf weken komen we bij elkaar. Als er iets kapot is, word ik daarover gebeld.’

Op de langere termijn is uitbreiding met een of meer velden ook onverstandig. ‘Veel veteranen, die evenals de junioren in een samenwerkingsverband met onze buurtgenoot Wacker uit De Wijk voetballen, zijn gestopt. Ze vinden het een probleem om op iedere zondag te voetballen. Niettemin kregen we te maken met een flinke aanwas van leden. De toeloop heeft, volgens de voorzitter, vooral te maken met het kampioenschap in de 5e klasse. ‘Er stroomt nieuwe energie de vereniging binnen. Spelers die al waren gestopt, trekken de voetbalschoenen weer aan.’
Vv IJhorst heeft een relatief jong bestuur. De oudste is nog geen 40 jaar. Haaijer: ‘Alle vijf bestuursleden zijn nog als speler actief. We vergaderen ook niet elke week. Een keer in de vijf weken komen we bij elkaar. Als er iets kapot is, word ik daarover gebeld.’

Veel leden wonen buiten IJhorst. Ook Haaijer (Zwolle) en de secretaris (Meppel) hebben hun geboortegrond verlaten. ‘Veel leden van mijn leeftijd hebben kleine kinderen en zijn verhuisd.  We komen hier terug om te voetballen. Vanwege sentimentele redenen. De vraag is: hoe lang nog? Het is niet aannemelijk dat onze kinderen straks bij vv IJhorst gaan spelen. De gemeente heeft mij een paar maal gevraagd om een toekomstvisie op papier te zetten. Dat wil ik doen, maar wat is daar de winst van? We zijn niet zo van de beleidsstukken. Ik had twee jaar geleden niet kunnen bedenken waar we nu als club staan. Eén kampioenschap en de club fleurt weer helemaal op. Iedereen vindt het geweldig hoe het gaat.’